"Po świecie krąży 550 milionów sztuk broni. Jedna sztuka na 12 mieszkańców ziemi. Mnie interesuje jedno, jak uzbroić pozostałych 11". Chyba ten właśnie cytat z początku filmu najlepiej oddaje jego klimat, jednocześnie wskazując na postrzeganie broni przez pryzmat zwykłego produktu. 

Potrzebujesz nowej lodówki, deskorolki dla syna a może pączka z karmelem? Idź do sklepu. Potrzebujesz broni? Zgłoś się do handlarza, który ominie niedogodne procedury związane z legalnym zakupem broni. Taki właśnie jest ten film, pełen kontrastów. Pieniądze, bogactwo, piękna kobieta przy boku. Ba, nawet rodzina i syn. Natomiast po drugiej stronie globu dzieci w wieku 10 lat, które trzymają w wątłych dłoniach AK-47 a pod ich stopami smród rozkładających się w upale ciał z dziurami po kulach. Niejednokrotnie usłyszycie w filmie "to nie jest nasza wojna", przecież tylko sprzedajemy broń. Ten mechanizm wyparcia, znany w psychologii, pozwala handlarzom na całym świecie sprzedawać broń. Nie jest ważne czy sprzedajesz broń własnym rodakom czy ich wrogom, na końcu zawsze są miliardy dolarów. 

Zapytasz, jak to możliwe, w jaki sposób możemy znaleźć broń w wielu miejscach nielegalnie i to w ogromnych ilościach. Odpowiedź jest prosta: omijanie procedur, łapówki w krajach trzeciego świata i broń ładowana do kontenerów przez władze demokratycznych państw, które widzą w tym interesie żyłę złota. Oni każdego dnia, w nowych garniturach dziękują za kolejny konflikt wywołany gdzieś na świecie. Zanim zdążą wypić poranną kawę, okaże się, że na koncie jest już kilka milionów dolarów bo broń dotarła do klienta. I właśnie wtedy w ich głowach pojawia się zdanie z filmu "to nie nasza wojna, to nie my strzelamy". Właśnie wtedy w ich umysłach pojawia się zrównanie handlu bronią do kupna hot-doga od ulubionego sprzedawcy przed stacją metra. Wtedy w ich oczach znikają różnice, widać jedynie produkt - popyt - pieniądze. Wracając do samego filmu, Cage często jest drewniany jako aktor ale w tej produkcji scenariusz nie pozwala, aby widz poczuł się znudzony. Kiedy trzeba latają kule, jest sielanka, spryt handlarzy, arsenały przemycanej broni, krew, doskonała muzyka i bardzo dobrze prowadzona fabuła. Reżyser w bardzo przemyślany sposób zbliża widza do finału. Zostawiając go z wieloma pytaniami, w tym jednym najważniejszym: Czy sprawiedliwość i moralność istnieją? 

Zachęcam do obejrzenia. Moje mocne 8/10

Tytuł: Cyberszantaż Reżyseria: Ben Chanan Gatunek: Thriller

Premiera: 15 stycznia 2015
Czas trwania: 1 godz. 2 min

Historia nastoletniej Casey, która staje się"ofiarą" hakera. Historia również o tym jak nasze działania, czyny i słowa mogą wywołać lawinę nieszczęścia, którą jesteśmy w stanie powstrzymać jedynie wtedy, gdy odważymy się zdążyć,  powiedzieć jedno, proste słowo: Przepraszam. Cała akcja dzieje się w jednym pomieszczeniu, co sprawia, że widz zaczyna czuć więź w z główną bohaterką, w tej roli znana z "Gry o Tron", Maisie Williams, która bardzo dobrze radzi sobie także na "dużym ekranie". Emocje towarzyszące obserwatorowi przeplatają się i wpadają ze skrajności w skrajność. Raz kibicujemy Casey, a raz mamy ochotę jej dać łagodnie mówiąc, pstryczka w nos. Z początku niewinna znajomość przeradza się w koszmar, które dziewczyna powoli nie wytrzymuje. 

Film porusza bardzo ważną kwestię, szantażu, który codziennie pojawia się w sieci i tego jak bardzo jesteśmy narażeni na tego typu ataki, co kończy się w wielu przypadkach samobójstwami. Ostatnio często się słyszy o fali hejtu jaka przechodzi wśród nastolatków, a często też i wśród dorosłych. Dlatego też sądzę, że poświęcenie godziny na Cyberszantaż nie będzie czasem straconym, a być może otworzy niektórym "hejterom" oczy i pozwoli zastanowić się nad swoim zachowaniem, które może zniszczyć człowieka.

W ten senny i deszczowy dzień zapraszamy Was do relaksu przy kocich inspiracjach. W końcu czy może być coś lepszego niż kot odpoczywający na Twoich kolanach? :)