Tytuł: Gringo wśród dzikich plemion
Autor: Wojciech Cejrowski
Rok.wyd.: 2006 (Bernardinum)
Gatunek: Podróżnicze, Przygodowe
Ilość stron: 302


Wojciech Cejrowski, podróżnik, satyryk, publicysta i polski dziennikarz. Znany szerzej np. z programu "Boso przez świat", ukazującego różne zakątki świata m.in. Amerykę Południową. I to właśnie tę część zakątku Ziemi umieścił w swojej książce podróżniczej "Gringo wśród dzikich plemion". Gringo, tak zwany przez Indian człowiek rasy białej, cudzoziemiec, którego językiem ojczystym nie jest hiszpański.
Autor opisuje wszystkie przygody, które przytrafiły mu się podczas wojaży, wówczas na mało przyjaznym terenie. Wiele z nich odbył w czasie, gdy w Polsce panowała jeszcze komuna, co w dosyć znaczny sposób rzutowało na możność dostania się do niektórych krajów. Przeważnie podróżował sam, ale podczas jednej przygody towarzyszyła mu tajemnicza blondynka, bez której jak sam twierdzi przebycie niebezpiecznego Przesmyku Darién (Jako pierwszy Polak przebył go właśnie autor) byłoby niemożliwe. Na swojej drodze spotkał kilka rodzai plemion - te bardziej przyjazne (np. plemię Wai, Wai), jak i te, dla których obcy człowiek to niepotrzebny intruz i jest czasami pozbawiany życia (Indianie Kuna). Na każdym kroku napotykał jakieś przeszkody: bagniste tereny, motyle strzykające trucizną, wielkie 3 centymetrowe, czerwone mrówki, boleśnie kąsające swoje ofiary, żarłoczne piranie. Oprócz tego stanął oko w oko z nielegalnym oddziałem militarnym, znanym szerzej pod nazwą Guerrilla, działającym pod rozkaz Fidela Castro.

W sumie to pierwsza tego rodzaju książka podróżnicza jaką czytałam i od razu wsiąkłam. Mimo, że autora nie darzę jakąś wielką sympatią, to publikacja napisana jest w sposób ciekawy i wciągający od pierwszych stron. Cała lektura zajęła mi niecałe 5 godzin czytania z małymi przerwami. W "Gringo wśród dzikich plemion" rzeczywiście jest coś dzikiego, czytelnik ma ochotę odkrywać i poznawać nowe zakątki globu, a gdy przygoda dobiega końca wraz z ostatnią kartką ma się chęć na więcej. Ponad to wydaje mi się, że kilka historii zostało trochę podkoloryzowanych, we wszystkie nie sposób mi uwierzyć. Niedługo mam zamiar przeczytać "Rio Anaconda", które również cieszy się dużym uznaniem.